Κύριε Πύρρε, μεταφέρετέ μας την εικόνα που παρουσίασε το ΕΚΑΒ τα τελευταία χρόνια σε επίπεδο έμψυχου υλικού.
Το ΕΚΑΒ φέτος κλείνει 30 χρόνια λειτουργίας. Ξεκίνησε ως μια υπηρεσία που συγχωνεύτηκαν τα ασθενοφόρα του ΙΚΑ και του Ερυθρού Σταυρού εκείνης της εποχής. Η συγχώνευση αυτή δημιούργησε το Εθνικό Κέντρο Άμεσης Βοήθειας του οποίου το προσωπικό αποτελούνταν κατά 60% από απόφοιτους δημοτικού και κάτω. Μέσα σε αυτά τα 30 χρόνια έχουμε πάει από αυτή την εικόνα σε μία εικόνα όπου περίπου το 75% των πληρωμάτων ασθενοφόρων είναι απόφοιτοι λυκείου και έχουν τελειώσει διετή εκπαίδευση στο ΙΕΚ του ΕΚΑΒ. Αυτό νομίζω ότι είναι πάρα πολύ σημαντικό για τα επιστημονικά βήματα που έχουν γίνει μέσα στο ΕΚΑΒ. Σε ότι δε αφορά τους γιατρούς, να πω ότι από το 1995 υπάρχει το ετήσιο πρόγραμμα επάρκειας στην επείγουσα προνοσοκομειακή ιατρική το οποίο έχουν τελειώσει όλοι οι γιατροί που υπηρετούν στο ΕΚΑΒ αλλά και πολλοί που υπηρετούν σήμερα σε Νοσοκομεία και που είναι ο πρόδρομος στην εξειδίκευση στην επείγουσα ιατρική, που ελπίζουμε ότι σύντομα θα γίνει και στην Ελλάδα.
Ποια είναι η σημασία της επείγουσας ιατρικής και γιατί θεωρείτε ότι είναι πολύ σημαντική;
Η επείγουσα ιατρική είναι η εξειδίκευση εκείνη που ασχολείται με την αντιμετώπιση οξέων και επειγόντων προβλημάτων ασθενών ή τραυματιών κάθε ηλικίας. Αυτή η ανάγκη για την ύπαρξη της εξειδίκευσης στην επείγουσα ιατρική στην Ελλάδα έχει αποφασιστεί από το ΚΕΣΥ από το 2009. Το 2011, ομάδα εργασίας του ΚΕΣΥ αποτελούμενη από εκπροσώπους 10 επιστημονικών εταιρειών (της αναισθησιολογικής εταιρείας, της χειρουργικής εταιρείας, της ορθοπεδικής εταιρείας, της παιδιατρικής εταιρείας, κα.) έβγαλε ένα ολοκληρωμένο πόρισμα για το πώς η εξειδίκευση θα λάβει σάρκα και οστά στη χώρα μας. Δυστυχώς, από το 2011 περιμένουμε την έγκριση του ΚΕΣΥ. Για να δώσω δε με δημοσιογραφικούς όρους την εικόνα που υπάρχει τώρα, πως θα σας φαινόταν να σας έλεγα ότι θα ανακοινώναμε την ίδρυση καρδιολογικών κλινικών χωρίς καρδιολόγους. Κάνουμε το ίδιο ακριβώς όταν έχουμε τμήματα επειγόντων περιστατικών χωρίς γιατρούς επειγόντων περιστατικών. Να σας πω δε ότι στις χώρες τις ΕΕ υπάρχει η ένωση ευρωπαϊκών ειδικοτήτων, η UEMS. Η UEMS είναι το όργανο εκείνο της ένωσης ιατρικών ειδικοτήτων που δίνει τις ιατρικές ειδικότητες στην Ευρώπη. Η επείγουσα ιατρική είναι αναγνωρισμένη από το 1994 και 20 χώρες της ΕΕ έχουν είτε πλήρη ειδικότητα είτε εξειδίκευση την επείγουσα ιατρική και εμείς είμαστε μια από τις υπόλοιπες που δεν έχουμε ακόμα αυτή την ειδικότητα, η οποία θα μπορούσε να σημαίνει και μια τεράστια αλλαγή στον τρόπο λειτουργίας του ΕΣΥ και μάλιστα μια αλλαγή που και επιστημονικά και οικονομικά (γιατί και τα οικονομικά είναι πολύ σημαντικά σήμερα) θα ήταν επωφελής και για τους ασθενείς και για την λειτουργία του ΕΣΥ.
Πότε πιστεύετε ότι θα μπει σε λειτουργία, στη χώρα μας, η διαδικασία της εκπαίδευσης στην επείγουσα ιατρική;
Αυτή είναι μια ερώτηση που θα πρέπει να απαντηθεί από το ΚΕΣΥ, που γνωρίζει το θέμα και είναι στα χέρια του να προχωρήσει στην αναγνώριση της εξειδίκευσης. Συζητήσεις για το θέμα έχουν γίνει πολλές και πρέπει να σας πω, ως αντιπρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Επείγουσας Ιατρικής, πολύ πρόσφατα είχαμε μαζί με τον πρόεδρο κο. Παναγιώτη Αγγουριδάκη αλλά και τον επ. καθ. της επείγουσας ιατρικής στο Πανεπιστήμιο Cornell της Νέας Υόρκης κο. Μιχάλη Ραδέο τη δυνατότητα να αναπτύξουμε το θέμα στον αναπληρωτή υπουργό, στον κ. Ξανθό, και βέβαια είχαμε και από αυτόν την έκφραση της πρόθεσης να προχωρήσει όσο πιο γρήγορα γίνεται.
Θα ήθελα να μας πείτε κύριε Πύρρο, πόσα ασθενοφόρα υπάρχουν στο ΕΚΑΒ και πόσα βρίσκονται σε λειτουργία στην Αττική, αλλά και στην υπόλοιπη χώρα. Ποια είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζετε;
Καταρχάς, να πούμε ότι το ΕΚΑΒ έχει να προμηθευτεί ασθενοφόρα από το 2003, παραμονές των Ολυμπιακών Αγώνων, που το ΕΚΑΒ έκανε τον τελευταίο διαγωνισμό για την αγορά ασθενοφόρων. Από τότε το ΕΚΑΒ δεν έχει ολοκληρώσει κανέναν διαγωνισμό αγοράς ασθενοφόρου. Να πούμε ότι το 2008 έγινε μια πολύ σημαντική δωρεά 110 ασθενοφόρων (στην ουσία ήταν κινητές ιατρικές μονάδες από την Ένωση Ελλήνων Εφοπλιστών), τα οποία όμως λόγω των όρων της δωρεάς πήγαν όλα στην επαρχία, και ειδικά σε περιοχές που είχαν πληγεί από τις πυρκαγιές το 2007 – 2008 στην Πελοπόννησο και σε νησιά. Άρα, το ΕΚΑΒ πήρε με αυτή την δωρεά μια πάρα πολύ σημαντική ανάσα το 2008, όμως κανένα από αυτά τα ασθενοφόρα δεν έχει πάει στην Αττική.
Επιπλέον, έχουν γίνει δωρεές πιο πρόσφατα από το Ίδρυμα Λάτση και το Ίδρυμα Νιάρχου πέντε ασθενοφόρων και υπάρχουν και κάποιες άλλες μικροδωρεές ενός-δύο ασθενοφόρων από άλλους ανθρώπους.
Το πρόβλημα όμως υπάρχει. Ασθενοφόρα τα οποία λειτουργούνε από το 2003 24 ώρες το 24ωρο και τα οποία ανά 24ωρο αλλάζουν έξι χέρια (διότι σε κάθε βάρδια είναι δύο διασώστες, οι οποίοι οδηγούν το ασθενοφόρο εναλλάξ) καταλαβαίνετε ότι υπάρχει τεράστιο πρόβλημα γήρανσης του στόλου του ΕΚΑΒ. Το ΕΚΑΒ, ειδικά στις μεγάλες πόλεις, έχει δικά του συνεργεία τα οποία σε καθημερινή βάση προσπαθούν να κρατήσουν τον στόλο των ασθενοφόρων σε μάχιμη κατάσταση. Προβλήματα υπάρχουνε, είναι προβλήματα ανταλλακτικών, είναι προβλήματα γήρανσης των μηχανικών μερών, πρέπει όμως να σας πω ότι αυτή τη στιγμή καταφέρνουμε να έχουμε όσα ασθενοφόρα είχαμε για να λειτουργούμε την Αττική. Προφανώς αυτό κάποια στιγμή μπορεί να ανατραπεί και μπορεί στο άμεσο μέλλον να έχουμε προσωπικό και να μην έχουμε ασθενοφόρα. Δεν έχουμε φτάσει εκεί, και ελπίζουμε ότι δεν θα φτάσουμε γιατί ελπίζουμε ότι θα ολοκληρωθούν οι διαδικασίες του διαγωνισμού που βρίσκεται σε εξέλιξη, έτσι ώστε σε όλη την επικράτεια να μπορέσουμε να προμηθευτούμε ασθενοφόρα. Ο διαγωνισμός είναι σε εξέλιξη και έχουν ανοίξει και οι οικονομικές προσφορές και ελπίζουμε να ολοκληρωθεί πολύ σύντομα όλη η διαδικασία. Θυμίζω ότι ο διαγωνισμός αφορά τις αγορές ασθενοφόρων ανά περιφέρεια και έχουν ενωθεί όλες οι περιφέρειες για να γίνει ένας ενιαίος διαγωνισμός.
Όσον αφορά στο ερώτημά σας, πόσα ασθενοφόρα είναι μάχιμα, δεν έχω νούμερο να σας πω γιατί αυτό αλλάζει από στιγμή σε στιγμή. Κάθε μέρα βλέπουμε πόσα ασθενοφόρα έχουν βλάβες και ποια ασθενοφόρα βγήκαν από το συνεργείο γιατί διορθώθηκαν οι βλάβες. Αυτό που έχει σημασία να σας πω, και είμαι κατηγορηματικός σε αυτό, είναι ότι όσα ασθενοφόρα χρειαζόμαστε έχουμε τη δυνατότητα να τα έχουμε. Δηλαδή, για όσο προσωπικό έχουμε, έχουμε ασθενοφόρα για να βγαίνουν έξω.
Ωστόσο όμως κύριε Πύρρε παρουσιάζεται το φαινόμενο να βλέπουμε πολύ μεγάλες γεωγραφικές περιοχές να καλύπτονται μονάχα από ένα ασθενοφόρο. Θεωρείτε ότι αυτό είναι ένα πρόβλημα ή όχι;
Φυσικά και είναι πρόβλημα. Να σας πω ότι επιστημονικά το λεκανοπέδιο της Αττικής έπρεπε να έχει 105 ασθενοφόρα ανά ημέρα και σήμερα έχει περίπου 75. Αυτό είναι προφανώς ένα πρόβλημα και αυτό το πρόβλημα έχει να κάνει όχι με τον στόλο των ασθενοφόρων αλλά με το έμψυχο δυναμικό του ΕΚΑΒ. Εδώ να σας πω ότι οι ανάγκες του ΕΚΑΒ σε προσωπικό είναι πολύ μεγάλες. Όπως ξέρετε, τα τελευταία χρόνια σε όλο το ελληνικό δημόσιο έχει γίνει μια έξοδος δημοσίων υπαλλήλων, οι οποίοι συνταξιοδοτήθηκαν φοβούμενοι την παράταση των χρόνων που θα πρέπει να εργαστούν, και το ΕΚΑΒ είναι μέρος αυτής της εξόδου.
Ήδη βρίσκεται σε εξέλιξη διαγωνισμός στο ΑΣΕΠ πρόσληψης 186 διασωστών ο οποίος ελπίζουμε σύντομα να ολοκληρωθεί. Αλλά αυτοί είναι για όλη την επικράτεια. Και σκεφτείτε ότι ένα ασθενοφόρο για να κινείται 365 ημέρες το χρόνο, 24 ώρες το 24ωρο, χρειάζεται 9 με 10 άτομα. Γιατί χρειάζεται έξη άτομα την ημέρα, και αν λάβετε υπόψη σας αργίες, άδειες, ρεπό, κα. φτάνουμε στα 9 – 10 άτομα ανά ασθενοφόρο. Συνεπώς, τα 186 άτομα δεν είναι τίποτα άλλο από 18 ασθενοφόρα για όλη την ελληνική επικράτεια. Γι’ αυτό. θα πρέπει να αποφασίσουμε να επενδύσουμε στο ανθρώπινο δυναμικό. Και πρέπει να σας πω ότι από το ΙΕΚ του ΕΚΑΒ πάνω από 1300 άτομα έχουν τελειώσει την σχολή και τα οποία αυτή τη στιγμή ασχολούνται με αλλότρια καθήκοντα γιατί δεν μπορούν να διοριστούνε εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Τα 186 άτομα είναι πολύ καλά, αλλά στην ουσία είναι μια σταγόνα στον ωκεανό, γιατί πρέπει να συνειδητοποιήσουμε όλοι ότι το ΕΚΑΒ είναι επένδυση για το επείγον γιατί, εάν μπορεί να προσφέρεις σωστή παροχή προνοσοκομειακής φροντίδας στα πρώτα λεπτά, μπορείς να γλυτώσεις τεράστια κονδύλια στην νοσηλεία του ασθενή αργότερα και φυσικά να σώσεις περισσότερες ανθρώπινες ζωές.
Όμως κύριε Πύρρε υπάρχουν πληροφορίες, τις οποίες θα ήθελα να μου διαψεύσετε, οι οποίες λένε ότι ενώ υπάρχει στα χαρτιά χαρακτηρισμένο προσωπικό ως διασώστες, αυτοί εργάζονται ως διοικητικό προσωπικό, αντί να είναι έξω. Δηλαδή, από τα 1200 άτομα, έξω βρίσκονται μόλις 500;
Όχι, αυτό δεν είναι αληθές. Υπάρχουν δύο θέματα: το ένα θέμα είναι ότι το ΕΚΑΒ έχει να πάρει διοικητικό προσωπικό εδώ και δεκαετίες. Αποτέλεσμα αυτής της έλλειψης και αποτέλεσμα αυτού που σας είπα προηγουμένως, της εξόδου δημοσίων υπαλλήλων, είναι ότι και διοικητικές θέσεις του ΕΚΑΒ βρέθηκαν μη στελεχωμένες, οπότε και το ΕΚΑΒ παραδοσιακά καλύπτει αυτές τις θέσεις με μετατάξεις προσωπικού από τους διασώστες σε διοικητικές θέσεις για να μπορεί να λειτουργεί. Αλλά γενικά, εάν δείτε το διοικητικό προσωπικό του ΕΚΑΒ σε σχέση με την πανελλήνια υφή του ΕΚΑΒ και την λειτουργία του, σαφώς δεν έχει πολύ διοικητικό προσωπικό. Εξάλλου, οι διασώστες οι οποίοι είναι αυτή τη στιγμή στο δρόμο στην Αττική είναι γύρω στους 900.
Σύμφωνα με απόφαση του υπουργείου υγείας από τους 1200 διασώστες που υπάρχουν στην Αττική πολλοί θα πρέπει να μεταφερθούν υποχρεωτικά και στα νησιά μας. Θα είναι ένα επιπλέον πρόβλημα αυτό για την λειτουργία του ΕΚΑΒ στην Αθήνα;
Το πώς θα γίνει η μετακίνηση, και αν θα γίνει μόνο για τους καλοκαιρινούς μήνες ή αν θα γίνει μόνιμα, θα πρέπει να το δούμε ανάλογα με τις ανάγκες που θα δημιουργηθούνε στην Αθήνα. Το ότι πρέπει και τα νησιά να καλυφθούνε, ενόψει και της αύξησης του τουρισμού, είναι προφανές. Εδώ θα πρέπει να προσθέσουμε ότι, εκτός από το θέμα του προσωπικού που θα καλύπτει τα ασθενοφόρα στα νησιά, το ΕΚΑΒ καλύπτει και όλη την νησιωτική Ελλάδα, με τις αεροδιακομιδές. Και διακομίζουμε πάνω από 2.000 άτομα το χρόνο με αεροπλάνα και πλωτά μέσα. Το ότι υπάρχουν προβλήματα με τη στελέχωση των νοσοκομείων στα νησιά προφανώς και το γνωρίζετε. Μέσα σε αυτά τα προβλήματα είναι και η στελέχωση του ΕΚΑΒ. Θα πρέπει να δούμε επίσης και την συνολική εικόνα της λειτουργίας των ασθενοφόρων, γιατί προσπαθούμε να εφαρμόσουμε ένα τρόπο λειτουργίας για όλη της Ελλάδα. Π.χ. προφανώς και στο τελευταίο νησί οι κάτοικοι δικαιούνται ένα ασθενοφόρο. Όταν όμως αυτό το ασθενοφόρο εξυπηρετεί τρεις ασθενείς την εβδομάδα, πρέπει να δούμε ποιος θα είναι ο τρόπος λειτουργίας του προσωπικού του ΕΚΑΒ σε αυτό το νησί. Δεν μπορεί να είναι για παράδειγμα ο ίδιος τρόπος λειτουργίας με αυτόν των πληρωμάτων της Αθήνας, γιατί είναι άλλος ο όγκος δουλειάς και άλλο το απαιτούμενο έργο από αυτούς τους ανθρώπους. Αυτή τη στιγμή το ΕΚΑΒ έχει ένα τρόπο λειτουργίας των ασθενοφόρων, ο οποίος ισχύει για όλη την Ελλάδα. Αυτό κάποια στιγμή θα πρέπει να το δούμε.
Ένα άλλο το οποίο θα ήθελα να σας πω, και το οποίο το θεωρώ πολύ σημαντικό, και δεν αναδεικνύεται, είναι ότι κάθε φορά που έχουμε προκήρυξη για προσωπικό του ΕΚΑΒ εφαρμόζεται ένας νόμος για δημοσίους υπαλλήλους που λέει ότι ένα ποσοστό αυτών πρέπει να προέρχεται από ευπαθείς κοινωνικές ομάδες χωρίς εκπαίδευση (εικόνα 1). Αυτό είναι ένα πάρα πολύ σοβαρό θέμα το οποίο το έχουμε θέσει στο υπουργείο εκατό χιλιάδες φορές. Ο νόμος θα μπορούσε να λέει πολύ απλά, από τους 1300 που είναι ήδη εκπαιδευμένοι, να προηγούνται κάποιοι με κοινωνικά κριτήρια. Όχι όμως γενικώς και αορίστως χωρίς εκπαίδευση. Διότι έρχονται στο ΕΚΑΒ και έχουμε δύο κατηγορίες ανθρώπων: αυτών που έχουν διετή εκπαίδευση και αυτών που προσπαθούμε μέσα σε 10 – 15 ημέρες να τους κάνουμε ταχύρρυθμο πρόγραμμα και μετά να βγούνε στο δρόμο να προσφέρουν. Και δεν φταίνε ούτε αυτοί, ούτε το ΕΚΑΒ. Εμείς δεν λέμε να μην υπάρχουν αυτές οι ειδικές κατηγορίες, αλλά αυτές οι κατηγορίες να προέρχονται από τα 1300 άτομα που είναι καλά εκπαιδευμένα.
Όταν μιλάμε για εξορθολογισμό της λειτουργίας των αεροδιακομιδών, τι ακριβώς εννοούμε και ποια είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζετε;
Ο εξορθολογισμός έχει δύο σκέλη: το ένα είναι το κομμάτι του ΕΚΑΒ και το άλλο σκέλος είναι το κομμάτι του ΕΣΥ. Τι θα πει αυτό. Θα μπορούσαμε να έχουμε τρία μεγάλα νοσοκομεία στη Ρόδο, Σύρο και Μυτιλήνη και αντί να μεταφέρουμε όλους τους ασθενείς της νησιωτικής Ελλάδα στο μεγάλο «χωριό» να τους μεταφέρουμε σε ένα αξιόπιστο κοντινό νοσοκομείο. Η Ρόδος πρέπει να πω ότι έχει ένα τέτοιο αξιόπιστο νοσοκομείο. Η Μυτιλήνη και η Σύρος όμως έχουν πολλά προβλήματα. Στη Ρόδο που υπάρχει αυτό έχουμε και δική μας βάση (έχουμε ένα ελικόπτερο με γιατρό και διασώστη 24 ώρες το 24ωρο). Εάν ισχυροποιούνταν και τα νοσοκομεία Μυτιλήνης και Σύρου, θα μπορούσαμε και εκεί να έχουμε από ένα ελικόπτερο (με τη συμβολή της πολεμικής αεροπορίας, η οποία μας δίνει αυτή τη στιγμή) ή με έναν κρατικό φορέα ο οποίος θα είχε αεροπλάνα και ελικόπτερα για τις αεροδιακομιδές( και όχι στρατιωτικό φορέα) και έτσι να μην χρειάζεται να μεταφέρουμε όλους τους ασθενείς στο μεγάλο «χωριό».
Πρέπει να σας πω ότι κάτι αντίστοιχο γίνεται καθημερινά και στην Αθήνα, που όμως πολύ λίγο το έχουμε αναδείξει. Σύμφωνα με το πρόγραμμα των εφημεριών έχουμε μέρα που τα δύο κύρια νοσοκομεία που εφημερεύουν είναι πχ ο Ευαγγελισμός και το Αττικό. Που σημαίνει για το ΕΚΑΒ ότι εάν ένας ασθενείς ή ένας τραυματίας τραυματιστεί στη Βούλα θα πρέπει το ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ περνώντας το Ασκληπιείο Βούλας, το Τζάνειο και την Νίκαια, να φτάσει μέχρι το Αττικό. Σκεφτείτε τώρα τον δεύτερο ασθενή που θα είναι από την Βούλα και που το ασθενοφόρο της Βούλας θα βρίσκεται σε αυτή τη διαδρομή και θα πρέπει το ΕΚΑΒ να στείλει ασθενοφόρο από παραπλήσια περιοχή να τον παραλάβει και να ξεκινήσει και αυτό να πηγαίνει προς το Αττικό. Σκεφτείτε να είστε ο τρίτος ασθενής στη Βούλα. Το ίδιο γίνεται για όλο το λεκανοπέδιο. Συνεπώς, ενώ σε όλες τις υπόλοιπες χώρες το ΕΚΑΒ μεταφέρει στο κοντινότερο νοσοκομείο, εδώ μεταφέρει στο κοντινότερο νοσοκομείο που εφημερεύει. Με αποτέλεσμα το χάσιμο χρόνου, τη διάνυση άσκοπων χιλιομέτρων και πολύ χαμένου χρόνου, που μας δυσκολεύει να απαντήσουμε στην επόμενη κλήση.
Εάν γίνει η επείγουσα ιατρική και τα τμήματα επειγόντων περιστατικών στελεχωθούν με γιατρούς επείγουσας ιατρικής – μόνιμους για τα ΤΕΠ – τότε αυτά τα ΤΕΠ θα πρέπει να λειτουργούν όλα 24 ώρες το 24ωρο.Τότε θα μπορέσουμε να μην τρέχουμε στο νοσοκομείο που εφημερεύει, αλλά στο κοντινότερο νοσοκομείο που θα είναι στελεχωμένο το τμήμα επειγόντων περιστατικών. Γι’ αυτό και σας είπα ότι είναι τόσο σημαντική η εξειδίκευση της επείγουσας ιατρικής.
Πιστεύω ότι θα πρέπει να δούμε ξανά στο λεκανοπέδιο τη συνολική λειτουργία των νοσοκομείων, των εφημεριών, των τμημάτων επειγόντων περιστατικών και της αναγνώρισης της επείγουσας ιατρικής.
Ποιος είναι ο ρόλος των διασωστών μέσα σε ένα ασθενοφόρο;
Ο ρόλος των διασωστών είναι πολύ σημαντικός, διότι γνωρίζουν ποιες ενέργειες πρέπει να κάνει κάποιος τα πρώτα κρίσιμα λεπτά που θα βρεθούνε στο πλάι ενός βαριά ασθενή ή ενός βαριά τραυματία. Η προσπάθεια είναι να σώσουμε ζωές, χωρίς να αφήσουμε αναπηρίες που θα προκληθούν από εμάς. Ο εξοπλισμός των ασθενοφόρων που στελεχώνεται από διασώστες δεν έχει σε τίποτα να ζηλέψει από τον εξοπλισμό που έχουν τα ασθενοφόρα στην υπόλοιπη Ευρώπη. Έχουν όλα αυτόματο απινιδωτή, οξυγόνο, αναρρόφηση και οτιδήποτε χρειάζεται για να μπορούν να αντιμετωπίζουνε τις πρώτες κρίσιμες στιγμές. Επίσης υπάρχουν οι κινητές ιατρικές μονάδες, οι οποίες εκτός από διασώστες στελεχώνονται και από γιατρό, όπου εκεί υπάρχει άλλο επίπεδο φροντίδας – φεύγουμε από την επείγουσα προνοσοκομειακή φροντίδα και πηγαίνουμε στην επείγουσα προνοσοκομειακή ιατρική. Εκεί ο απινιδωτής δεν είναι αυτόματος αλλά ρυθμιζόμενος από τον γιατρό, εκεί ο γιατρός μπορεί απευθείας να διασωληνώσει τον ασθενή, εκεί μιλάμε για ένα κρεβάτι εντατικής θεραπείας με «ρόδες». Αυτός ο τρόπος λειτουργίας είναι απολύτως εναρμονισμένος με την επείγουσα ιατρική, έτσι όπως την καταλαβαίνει η Ευρώπη – θυμίζω ότι υπάρχει το άλλο μοντέλο, το αμερικάνικο, όπου ο γιατρός είναι πάντοτε πίσω από τις πόρτες του νοσοκομείου. Αυτή είναι μια πρακτική που στην Ευρώπη, εκτός από την Ολλανδία και τη Μεγάλη Βρετανία, οι άλλες χώρες δεν την εφαρμόζουν.
Και σε επίπεδο σχεδιασμού και σε επίπεδο γνώσεων δεν έχουμε σε τίποτα να ζηλέψουμε άλλα ευρωπαϊκά μοντέλα. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι περισσότερο προσωπικό και σε γιατρούς και σε διασώστες και την καλύτερη λειτουργία των τμημάτων επειγόντων περιστατικών για να μπορέσει αυτό το σύστημα να είναι πιο αποδοτικό.
Ποια είναι τα σημαντικότερα προβλήματα που αντιμετωπίζετε στο τηλεφωνικό κέντρο του ΕΚΑΒ;
Το τηλεφωνικό κέντρο του ΕΚΑΒ, μιλάω για την Αθήνα, είναι ένα τηλεφωνικό κέντρο το οποίο δέχεται περί τις 6.000 – 8.000 κλήσεις την ημέρα. Από αυτές μόνο το 10% είναι κλήσεις για ασθενοφόρο, το υπόλοιπο είναι κλήσεις για το πιο νοσοκομείο εφημερεύει. Σκεφτείτε το κέντρο με τη σημερινή λειτουργία αντί να είχε να απαντήσει στις 8.000 κλήσεις να είχε να απαντήσει μόνο στις 600 – 800 κλήσεις, θα απαντούσαμε στα τρία δευτερόλεπτα, που είναι και ο χρόνος που θα έπρεπε να απαντούν κατά μέσο όρο οι υπηρεσίες επειγόντων. Αυτό δεν είναι εφικτό αυτή τη στιγμή γιατί οι πολίτες βομβαρδίζουν το 166 ρωτώντας πιο νοσοκομείο εφημερεύει. Αυτό συμβαίνει διότι δεν υπάρχει σωστή εκπαίδευση των πολιτών. Από αυτές τις κλήσεις υπάρχει επίσης και ένας αριθμός κλήσεων οι οποίες δεν είναι επείγουσες και οι οποίες θα μπορούσαν να έχουν εξυπηρετηθεί με άλλο τρόπο. Παρ’ όλα αυτά οι Έλληνες πολίτες επιλέγουν να ζητήσουν τη συνδρομή του ΕΚΑΒ. Το ΕΚΑΒ δεν μπορεί να αρνηθεί την απάντηση σε κλήση με αποτέλεσμα να έχουμε και ένα αριθμό κλήσεων ο οποίος είναι σπατάληση πόρων για το ΕΚΑΒ. Π.χ. είναι κατανοητό όταν κάποιος έχει σπάσει το χέρι του ότι πονάει. Μπορεί όμως κάλλιστα να μεταφερθεί σε κάποιο νοσοκομείο με κάποιο άλλο τρόπο. Εκεί δυστυχώς υπάρχει ένας μύθος, εάν θέλετε, ότι εάν πας με το ΕΚΑΒ θα εξυπηρετηθείς και πιο γρήγορα με αποτέλεσμα αυτό να δημιουργεί ένα επιπλέον φόρτο εργασίας από κάποιους ανθρώπους οι οποίοι επί τούτου καλούν το ΕΚΑΒ, ελπίζοντας ότι έτσι θα εξασφαλίσουν μια προτεραιότητα στις ουρές των επειγόντων περιστατικών.
